Onzichtbare beperking
In 2023 studeerde Tara Tankink af aan de Universiteit Utrecht op een masteronderzoek naar studenten met een “onzichtbare beperking”. De vraag was tegen welke obstakels zij aanlopen tijdens hun studie. Ze ondervroeg studenten met een diagnose zoals ADHD, autisme of dyslexie. Maar ook studenten die problemen ervaren bij de studie door bijvoorbeeld somberheid, een trauma, een onveilige thuissituatie of omdat ze mantelzorger zijn. Tara viel van de ene verbazing in de andere. De ervaringen die de studenten met haar deelden, maakten haar verdrietig en boos. “Wat mij opviel was dat veel studenten vaak niet serieus genomen worden als ze om hulp vragen.” In haar scriptie komt ze met een zestal aanbevelingen voor docenten en beleidsmakers.
In deze video verteld Tara meer over haar onderzoek.
Onderzoek naar studentperspectief
Binnen universiteiten blijft het bouwkundig ontwerp van leerruimtes en het intellectueel ontwerp van leerprogramma’s een weerspiegeling van de historische uitsluiting van mensen met een handicap. En terwijl het onderzoek naar zichtbare handicaps toeneemt, blijven onzichtbare handicaps – die een grotere oorzaak zijn van uitval en meer studenten treffen – achter. Bovendien sluit de overgrote meerderheid van het kleine aantal onderzoeken naar onzichtbare handicaps op de universiteit het perspectief van de studenten zelf uit. Daarom geeft dit onderzoek antwoord op de vraag ‘Hoe ervaren studenten met een onzichtbare beperking het studeren aan de Universiteit Utrecht? Aan de hand van visuele interviews, dagboekinterviews en focusgroepen werd een stap gezet in de doorleefde ervaringen van de deelnemers. De resultaten laten zien dat er vijf belangrijke thema’s zijn binnen de ervaringen van studenten met een onzichtbare beperking: (1) de onzichtbaarheid van hun strijd en investeringen voor actoren op de universiteit, (2) het stigma waarmee ze benaderd worden door actoren binnen het universitaire systeem, (3) het ableïsme (validisme) binnen het universitaire systeem dat hen invalide maakt door middel van rigide regels, roosters, toetsen en opdrachten, (4) de mentaliteit van individualiteit die toegepast wordt binnen de universiteit, waardoor ze geen steun kunnen zoeken en (5) een optimistisch idee over een trend naar meer inclusie. De bevindingen tonen een krachtig neoliberaal idee van persoonlijke verantwoordelijkheid voor een optimale gezondheid en productiviteit, waardoor organisaties zoals universiteiten minder zorgtaken hebben.
Lees hier het onderzoek (Engels).
Tip: Een overzicht van kennis uit onderzoek rondom welbevinden en welzijn, vind je op www.onderwijskennis.nl.