Onderzoek | Vaker psychische klachten bij lhbtiq+, toch is er weinig passende zorg

Het is al jaren bekend dat lhbtiq+ een groter risico lopen op psychische klachten dan hun heteroseksuele leeftijdsgenoten. Desondanks is de geestelijke gezondheidszorg (ggz) onvoldoende ingericht op de behoeften van deze doelgroep.

Verschillende onderzoeken

Jeugd- en kinderpsychiater Liza Sonneveld bracht de inclusiviteit van GGZ rondom lhbtiq+ in kaart. Uit haar onderzoek blijkt dat niet alle zorgverleners kennis hebben en over de juiste vaardigheden beschikken. Zo stellen hulpverleners vaak vragen vanuit een heteronormatief perspectief, waardoor een jongere die zich niet als hetero identificeert, of daar aan twijfelt, hier niet snel over begint.

Dit beeld herkent ook Jantine van Lisdonk van de belangenorganisatie BI+ Nederland. Ook zij horen regelmatig verhalen van mensen die zich onbegrepen voelen.

“Als een hulpverlener vraagt of je op mannen of vrouwen valt, kan dat meteen al een reden zijn waardoor bi+ mensen denken: bij deze hulpverlener kan ik mijn verhaal niet doen” – Van Lisdonk

Dit soort situaties kunnen vaak voorkomen worden door meer open vragen te stellen, zoals heb je een relatie? of ben je weleens verliefd geweest?

De juiste zorg lijkt af te hangen van geluk of assertiviteit

Uit onderzoek van Ipsos blijkt dat lhbtiq+ niet altijd de zorg krijgen die ze nodig hebben. Dit heeft verschillende oorzaken:

• Lhbtiq+ hebben vaker het idee dat ze niet goed begrepen worden door hulpverleners.
• Lhbtiq+ voelen vaker ongemak bij behandelingen en ervaren het contact met hulpverleners (vooral in de ggz) als moeizaam.
• Hulpverleners hebben onvoldoende kennis over de doelgroep, daarnaast is er ook nog te weinig wetenschappelijk onderzoek naar de effectiviteit van bestaande en nieuwe therapie voor lhbtiq+ met psychische klachten.
• De juiste zorg hangt soms af van de assertiviteit van de persoon die hulp wil, maar je kan niet van kwetsbare jongeren verwachten dat ze altijd assertief zijn.

Minderheidsstress

lhbtiq+ kunnen te maken hebben met minderheidsstress. Minderheidsstress is een vorm van stress die minderheidsgroepen kunnen ervaren door uitsluiting, fobie en het gevoel hebben niet begrepen te worden. Deze vorm van stress hangt sterk samen met psychische problematiek, zoals angst en depressie. Ook heeft deze groep personen meer kans op het meemaken van traumatische ervaringen. Denk hierbij aan mishandeling, pesten, emotionele verwaarlozing, geweld en seksueel misbruik.

Wat moet er gebeuren?

• Met toekomstige psychologen en psychiaters moet er worden gewerkt aan inclusieve gespreksvaardigheden en meer kennis over de doelgroep. Dit zou volgens de auteur een vast onderdeel moeten zijn van de opleiding.
• Iedere hulpverlener in de ggz zou in staat moeten zijn een brede groep personen passende zorg te bieden. Ongeveer 10% van de jongeren identificeert zich als lhbtiq+.
• Er moet meer wetenschappelijke kennis komen over de effectiviteit van bestaande en nieuwe behandelingen van lhbtiq+ met psychische klachten.

Specificaties

• Onderwijssector: niet onderwijsspecifiek
• Lees hier het artikel op Nu.nl
• Lees hier de essay Op weg naar passende zorg voor lhbt+ met psychische klachten van Liza Sonneveld